Słyszeliście, co mówią o endorfinach? Poprawiają humor i dodają energii. Jeszcze kiedyś zazdrościłam wszystkim ćwiczącym, że pomimo wylewania siódmych potów na siłowni, uśmiech nie schodzi im z twarzy, a siłą i witalnością wręcz promieniują. Dziś sama jestem taką osobą. Uzależnioną od fitnessu!

[su_pullquote]I just don’t think that Brooke could’ve done this. Exercise gives you endorphins. Endorphins make you happy. Happy people just don’t shoot their husbands, they just don’t. /Legally Blonde/[/su_pullquote]

Nie od razu tak było. Byłam typowym osobnikiem ze słomianym zapałem do wielkich zmian wraz z poniedziałkiem, pierwszym dniem miesiąca, od jutra, od Nowego Roku. Ćwiczyłam w domu, biegałam, jeździłam na rowerze. Niestety za każdym razem poddawałam się, uznając, że ja po prostu się do tego nie nadaję, że bez sensu, że po co mi ten pot, że to takie trudne, że ała, że cholera jasna idź mi z tą Chodakowską, chcę czekolady.

Tym razem jest inaczej, bo zmieniłam całkowicie swoje podejście do ćwiczeń i odchudzania. Metodą prób i błędów wypracowałam sobie idealnie pasujący mi harmonogram i teraz wręcz doczekać się nie mogę każdych zajęć. Wszystko zaczęło się od tego, gdy uświadomiłam sobie, że Lata lecą, dupa rośnie 😉

Jak się zmotywowałam do ćwiczeń?

KUPIŁAM KARNET NA SIŁOWNIĘ

Nigdy wcześniej nie miałam karnetu na siłownię. Po prostu samo słowo “siłownia” źle mi się kojarzyło – karki, koksy, półnagie barbie i takie tam wstydy. Dlatego uznawałam, że lepiej ćwiczyć w domu z Youtubem – za darmo, na miejscu, kiedy tylko mi się chcę. No właśnie. Kiedy tylko mi się chcę – czyli jeśli akurat mi się nie chcę, to moge odpuścić, bo przecież z nikim nie umawiałam się na żadną godzinę, nie rezerwowałam miejsca, nie przepadnie mi kasa. Wykupienie karnetu na siłownię, za który płacę prawie £70 za miesiąc, mobilizuje, by jednak z tego korzystać. Bo szkoda kasy. Dlatego warto. Wybrałam klub, który jest blisko mojego domu (5 minut rowerem) i w którym dobrze się czuję – nie jest obskórny, chodzą do niego cywilizowani ludzie, wszystko mam w jednym miejscu (siłownia, zajęcia fitness, basen, sauna, kawiarnia, nawet fryzjer 😉

Już wiem, jak to jest poddać się, teraz chcę zobaczyć co się stanie, jeśli tego nie zrobię.

KUPIŁAM SOBIE FAJNE SPORTOWE CIUCHY I BUTY

Nie wiem jak wy, ale ja wychodząc do ludzi lubię dobrze wyglądać – to raz. Dwa – na siłowni ściany są w większości pokryte lustrami, w których przeglądam się cały czas (żeby sprawdzać, czy dobrze wykonuję ćwiczenie ofcoz), więc chcę lubić to swoje odbicie. Trzy – z nowymi ciuchami tak mam, że jak kupię sobie coś fajnego, chcę to natychmiast na siebie założyć i się pokazać. To jest mój trik, gdy potrzebuję kopniaka motywującego – kupuję sobie nowy T-shirt, spodnie lub buty i zaraz chce mi się iść niczym na wybieg 🙂 Niektórzy kupienie nowego ciuchu na fitness traktują jako nagrodę, na mnie to nie działa.

PRZESTAŁAM SIĘ ODCHUDZAĆ

Oczywiście moim celem w dalszym ciągu jest zrzucenie kiligramów, ale nie skupiam się obsesyjnie tylko na tym. Dzięki czemu łatwiej mi wsłuchać się w swoje ciało, a co najważniejsze – współpracuję z nim zamiast walczyć. Korzyść z tego jest też taka, że jak czuję, że chce mi się czekolady, białego chleba czy lazanii to po prostu to sobie zjem i nie robię z tego powodu problemu. Zaletą regularnych ćwiczeń jest to, że po jakimś czasie już nie masz ochoty na te małe grzeszki, a poza tym nawet jeśli zafunduję sobie cheat day, wiem, że następnego dnia wypocę się na siłowni.

ZAAKCEPTOWAŁAM SWOJE CIAŁO

Tak jest moi drodzy, zaakceptowanie swojego ciała było dla mnie bardzo istotne, by podejść do ćwiczeń i odchudzania w pozytywny sposób. Po pierwsze, jak wspominałam już powyżej, takie podejście sprawia, że z ciałem współpracujesz, a nie walczysz, opiekujesz się nim zamiast stawiać mu wymagania, bierzesz na siebie odpowiedzialność za to, że to TY przez te wszystkie lata doprowadziłaś się do nadwagi, słabej kondycji, wiszących ramion. W zgodzie ze sobą podjęłam wyzwanie, by traktować swoje ciało jak partnera, któremu muszę pomóc powrócić do formy. Im bardziej mu pomogę, tym bardziej mi się ono odwdzięczy.

Body confidence does not come from trying to achieve the ‘perfect’ body. It comes from embracing the one you have already got.

PRZETESTOWAŁAM PROWADZĄCYCH I WYBRAŁAM TYCH, KTÓRYCH LUBIĘ

Pamiętam jak kiedyś próbowałam ćwiczyć z Chodakowską, bo taka moda była i w ogóle WOW jakie efekty można osiągnąć dzięki Skalpelowi. Więc się mobilizowałam i dla tych EFEKTÓW zmuszałam się codziennie do ćwiczeń. Ale poddawałam się, bo po prostu głos tej pani oraz brak jakichkolwiek emocji i potu na jej twarzy skutecznie mnie zniechęcał. Przerzuciłam się na Mel B i zaraz motywacja mi wzrosła. Podobnie zrobiłam z zajęciami fitness. Co z tego, że lubię jogę jeśli prowadzący jest kompletnie antypatyczny? Zostałam przy tych, z którymi czuję flow, a gdy krzykną You can do it!! na prawdę w to wierzę i z uśmiechem cisnę się bardziej.

WYBRAŁAM ZAJĘCIA, KTÓRE SPRAWIAJĄ MI PRZYJEMNOŚĆ

Przetestowałam prowadzących i przetestowałam zajęcia dostępne w moim klubie. Z góry odrzuciłam wszelkie Zumby, Salsy czy inne taneczne formy aerobiku, bo wiem, że mnie to nie kręci, bo zamiast skupiać się na technice skupiam się na krokach. Tak już mam. Dlatego na chwilę obecną wybrałam Body Pump, Group Cycle, Jogę/Pilates, Aqua Aerobik oraz Step. Na każde zajęcia czekam z niecierpliwością i po każdych czuję, że na prawdę dałam z siebie wszystko.

NA POCZĄTKU JEST CIĘŻKO – ZAAKCEPTOWAŁAM TEN FAKT

Nie od razu Rzym zbudowano. Zaczęłam powoli i stopniowo, poznając siebie i swoje możliwości. Czasami przeginałam i moje ciało się buntowało, gdy z kanapowca chciałam nagle zrobić z siebie sportowca. Niektóre zajęcia sprawiały mi prawdziwą trudność, tak że dostawałam zadyszki, bólu brzucha i skurczy w mięśniach. Ale się nie poddawałam. Gdy tego potrzebowałam – spałam więcej, jadłam lepiej, odpoczywałam dłużej. Teraz zakwasy pojawiają się rzadziej, a z każdym tygodniem zwiększam intensywność lub obciążenie sztangi.

Yesterday I dared to struggle, today I dare to win.

OBSERWUJĘ JAK ZMIENIA SIĘ MOJE CIAŁO

Ważenie siebie to jedno, bo dzięki temu mogę zmierzyć efekty w dążeniu do celu. Sprawdzam wagę raz w tygodniu i zapisuję postępy. Ale oprócz tego, ważna jest dla mnie obserwacja skutków ubocznych w postaci: jędrnej skóry, zarysu mięśni na ramionach, braku zadyszki, gdy wchodzę po schodach u siebie w mieszkaniu, lepsza kondycja i ogólna siła w nogach, więcej energii, lepszy humor, satysfakcja, że z każdym tygodniem mogę na zajęciach dać z siebie więcej. W zasadzie to powinnam raczej powiedzieć, że zrzucanie wagi jest skutkiem ubocznym ćwiczeń, bo te wymienione powyżej to same korzyści!

Once you see results, it becomes an addiction.

Żałuję…

Podjęcie aktywności fizycznej jest elementem mojego ogarniania się w życiu. Wiecznie tylko narzekałam na swoje ciało. Biernie oczekiwałam spektakularnych zmian. Poddawałam się na początku drogi wraz z nastaniem trudności, po czym zawodziłam samą siebie. Moja pewność siebie w związku z tym spadała, no bo jak inaczej, skoro ja sama sobie nie umiem udowodnić, że jak coś postanowię to w tym wytrwam?

Przez ostatnie dwa miesiące udało mi się wykreować nową wizję swojej osoby i teraz z leniwca pospolitego jestem aktywną i pełną energii osobą, cieszącą się z każdego drobnego sukcesu. Opiekuję się moim ciałem, odnoszę się do niego z miłością, a nie nienawiścią. Kiedyś to wszystko wydawało mi się bujdą, dziś wiem, że to prawda.

Niezależnie od tego czy chcesz ćwiczyć, by schudnąć, nabrać kondycji lub po prostu ruszyć tyłek zza biurka, powiem jedno – warto! Jedyne czego ja żałuję, to że nie zaczęłam wcześniej. Ale tak to chyba zwykle bywa – gdy zaczyna nam się w czymś powodzić i okazuje się, że dajemy radę, żałujemy, że nie podjęliśmy ryzyka wcześniej.